Obowiązki informacyjne: Łączna cena / wynagrodzenie oraz koszty porozumiewania się
W naszym cyklu, przypominamy kolejne dwa obowiązki, jakie ustawa o prawach konsumenta nakłada na e-przedsiębiorców. Tym razem:

Łączna cena / wynagrodzenie
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa konsument musi zostać poinformowany o wszelkich kosztach związanych z umową przed jej zawarciem.
Łączna cena za produkt lub wynagrodzenie za świadczenie usług musi zawierać przede wszystkim:
- podatki (w szczególności VAT lub akcyza),
- koszty transportu,
- usługi pocztowe.
Przedsiębiorca zobowiązany jest do przekazania informacji o wszystkich kosztach dodatkowych, jakie poniesie klient.
Jeśli usługodawca nie jest w stanie podać ceny łącznej, musi wówczas przekazać informacje o obowiązku uiszczenia dodatkowych opłat, a także sposobu ich naliczania (np. cennik przewoźnika; cena za określoną wagę produktu spożywczego). Ważne, aby konsument mógł samodzielnie, w łatwy sposób policzyć wszystkie koszty związane z zawarciem umowy.
O tym, które komponenty będą składały się na łączną cenę/wynagrodzenie wpływ ma prowadzona przez daną firmę działalność. Sklepy internetowe powinny podawać zawsze koszty dostawy. W przypadku umów dot. prenumerat, wydawnictwo musi natomiast poinformować konsumenta o koszcie całkowitym, a także o zobowiązaniach koniecznych do opłacenia w określonym okresie rozliczeniowym.
Informacje o łącznej cenie/wynagrodzeniu za usługę powinny się znaleźć w podsumowaniu zamówienia przed jego złożeniem (np. w koszyku). Wyszczególnione komponenty składające się na koszt całościowy warto również zawrzeć w potwierdzeniu złożenia zamówienia, np. wysyłanym drogą elektroniczną.
Spełnienie tego obowiązku jest niezmiernie ważne, ponieważ jeśli konsument nie zostanie poinformowany o konieczności poniesienia konkretnych opłat, nie musi on ich uiszczać.
Koszty porozumiewania się
Wszyscy klienci e-przedsiębiorstw (i nie tylko) przed zawarciem umowy muszą zostać poinformowaniu o tzw. wyższych kosztach porozumiewania się z usługodawcą. Chodzi o sytuację, kiedy koszt skontaktowania się przez konsumenta z daną firmą będzie wyższy „niż stosowany zwykle za korzystanie z tego środka”.
Sztandarowym przykładem mogą być stosowane przez niektóre firmy infolinie. Jeżeli np. ewentualne pytania dotyczące produktu lub usługi są przyjmowane wyłącznie za pomocą kontaktu z infolinią, a koszt połączenia z nią jest wyższy niż ponoszona zwykle opłata za połączenie telefoniczne, klient musi być o takich kosztach powiadomiony jeszcze zanim dojdzie do zawarcia umowy pomiędzy stronami.
Zastosowane w ustawie określenie „koszty wyższe niż zwykle stosowane za korzystanie z tego środka” należy rozumieć jako średnie stawki rynkowe za dany środek komunikacji.
Niedopełnienie powyższego obowiązku informacyjnego może grozić nałożeniem na przedsiębiorstwo kary grzywny (zgodnie z kodeksem wykroczeń). Dlatego też należy w wyraźny sposób poinformować konsumenta o ewentualnej konieczności poniesienia dodatkowych kosztów. Informację taką najlepiej przekazać wszędzie tam, gdzie podajemy numer stosowanego środka porozumiewania się – w danych teleadresowych, zakładce O nas, itd.
Należy również pamiętać, że serwis posprzedażowy i gwarancyjny nie może być świadczony za pomocą infolinii, których koszt jest wyższy niż koszt, jaki poniósłby konsument za zwykłe połączenie zgodne ze swoim planem taryfowym.