Reklamacja paragon

Niedozwolone są takie postanowienia umowne w relacji konsument — przedsiębiorca, które ograniczają prawo konsumenta do złożenia reklamacji w stosunku do przepisów prawa, np. skracają termin dla wskazania wady rzeczy (wg przepisów kodeksu cywilnego mamy na to 2 miesiące) albo wydłużają termin na odpowiedź na reklamację (prawo przewiduje na odpowiedź 14 dni pod rygorem uznania reklamacji za uzasadnioną).

Sprzedawca nie może też uzależniać rozpatrzenia albo też w ogóle przyjęcia reklamacji od złożenia tylko jednego, wybranego przez sprzedawcę, oryginalnego dokumentu potwierdzającego dokonanie zakupu — paragonu/faktury.

To klient ma wybór, jaki dokument dołączy do składanej reklamacji i może być to nie tylko oryginał, ale również kopia, niekoniecznie paragonu, bowiem przepisy prawa pozwalają na dołączenie kopii faktury, paragonu lub nawet wyciągu bankowego potwierdzającego płatność kartą.

Szczególny tryb składania reklamacji przewiduje ustawa o usługach turystycznych. Zgodnie z art. 16b tejże ustawy reklamację można złożyć w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia imprezy.

W wypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator turystyki jest obowiązany szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy. Jeżeli zaś organizator turystyki nie ustosunkuje się na piśmie do reklamacji w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, a w razie reklamacji złożonej w trakcie trwania imprezy turystycznej w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną.

Wszelkie zapisy w regulaminach, które powyższe postanowienia zmieniają na niekorzyść konsumentów, są niedozwolone.

Najczęstsze niedozwolone zapisy:

• reklamacje można składa w wyznaczonym terminie, krótszym niż ustawowy
• czas udzielenia odpowiedzi na reklamacje jest dłuższy niż ustawowy ( 14 dni)
• obowiązek zgłaszania reklamacji podczas trwania usługi (np. turystycznej)